وقتی می گویم زنها
 من منظورم واقعاً زنهاست
 همان هایی که بینی و ابرو، لب و چانه و… همه اش مال خودشان بوده است از ابتدا
 همان هایی که مغرور و خودشیفته نیستند. اما به خلقتشان هر چه هست می بالند.
 وخود را همانطور ساده و زیبا دوست می دارند. همان هایی که می خواهند
 فقط شبیه خودشان باشند و نه شبیه هیچ زنی دیگر
 وقتی می گویم زنها منظورم همان زن هاست، که بوی عطر نگاه پر از مهرشان 
 و لطافت دست یاری گرشان به هیچ چیز گرانقیمتی براری نمی شود.
 زنهایی که آراسته اند اما بعد از شستن صورت هم هنوز می شود آنرا شناخت.
 زنهایی که زیبا می پوشند اما در خیابان که می روند آب دهان شهوت پرستان به راه می افتد.
 زنهایی که در پی لوندی دلبری نیستند، اما جذابیت درونشان هر اهل دلی را به راه می آورد.
 بعضی هاشان خانه می مانند آب می شوند.
 بعضی هاشان بیرون می روند نان می شوند.
 و من وقتی می گویم زنها منظورم همین زنهاست.

این شعر برنده جایزه شده است