ای دریا:
آیا من سهمی از تو هستم؟
سرگردان بسوی تو میآیم، ای سرپناه من،
گلایه‌مند از غریبگی با جهان.
ای دریا:
سرنوشت مرا تنبیه میکند!
وقتی روی ماسه‌های نرم تو دراز میکشم،
ستاره‌ای نمی‌بینم!
ای عشق:
عشق بمانند یک کِش است،
که دو سر آنرا گرفته و میکشیم.
هرکدام یک سر آنرا رها کنیم،
باعث درد و آزار دیگری میشویم.
