هرگاه دیر به خانه میروم،
آنجا کسی نیست که نبودن مرا احساس کند،
مگر مادرم.
هروقت مبایلم را خاموش میکنم،
هیچکس سعی نمیکند دائماً به من زنگ بزند،
مگر مادرم.
او صدها بار زنگ میزند.
هرگاه غمگینم، مریض میشوم، احساس خستگی میکنم،
کسی نیست مرا دلداری دهد،
مگر مادرم.
وقتی رشد میکنم، ویا در امتحاناتم موفق میشوم،
کسی اشک شوق نمیریزد،
مگر مادرم.
ای مادر عزیزم،
اگر تمام عمرم را هم صرف کنم،
برای بوسیدن پای تو،
هرگز خسته نخواهم شد.
