سؤال بزرگ: رؤیا یا هدف؟
همه میگن رؤیا چیزی دست نیافتنی هستش.
من میگم رؤیا اصلا وجود نداره و نداشته.
توی رؤیاپردازی آزادی هستش که دروغینه.
مثل رنگین کمان که فقط میشه دیدش ولی نمیشه لمسش کرد.
دنیائی ایده‌آل و کامل که انسانها برای فرارکردن از حقیقت برای خودشون ساختن.
ولی من به چیزی به اسم هدف باور دارم.
چون همیشه من را به خواسته‌هام رسونده.
شاید درحین رسیدن به هدف مشکلاتی پدیدار بشه.
یا شاید اصلا به نیست برسیم و نیاز به نقشه جدیدی داشته باشیم.
اما رسیدن به خواسته‌ها حتمی هستش.
از زمانی که بچه بودیم گفتن رؤیاهای بزرگ داشته باشید.
ولی هیچکس بهمون یاد نداد چطور بهشون برسیم یا بدستشون بیاریم.
من به این فکر میکنم، چی میشد اگر ترس در زندگی انسانها وجود نداشت.
اگر همه قدمهای زندگیشون را مثل دگمه‌های پیانو فشار میدادن بدون ترس از عواقبش.
تنها زندان بزرگ جهان و تابوها در مغز انسان هستش.
بیائیم مرزها را رد کنیم بدون ترس، اشتباه کنیم بدون ترس و زندگی کنیم بدون ترس.
