یاسر نیکزاده

متولد سال ۲۰۰۲، اهل دره‌ی پنجشیر در افغانستان است. حدود پانزده سال پیش، با خانواده‌اش به تهران گریختند. خانواده‌ی یاسر، هنوز به عنوان پناهنده، در آن‌جا زندگی می‌کنند. یاسر می‌گوید، اما آن زندگی نیست. به همین دلیل خانواده‌اش یاسرِ 13ساله را به اروپا فرستادند، گریزی طاقت‌فرسا از آب و خشکی. برای یاسر یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های تهران و برلین غیبت دو برادر و خواهرش است، اما بیش از همه دلتنگ پدر و مادرش است. او اکنون در حال آموزش دیدن برای کار به عنوان کاگر متخصص در برلین است. یاسر در شعرهایی که به فارسی، زبان مادری خود، می‌سراید، به احساس تعارض می‌پردازد و تجربیات مهاجرتِ خود را از طریق نوشتن بیان می‌کند.