از من میپرسی، به کجا تعلق دارد قلبم؟
من آن کسام که روزها با خویش در جنگ است.
در آینه، خاکستر جنگلی میبینم.
پاسخات را میدهم، به حتم، اما ابتدا بشنو.
تو مانند پروانهای، حوالی تنام میپری.
تو میدانی که اینجایم من و اینجا نیستم همزمان.
از تنهاییام چیزی نپرس.
باری درعمیقترین طبقهی دوزخ خواهم سوخت.
ترجمه علی عبداللهی
