پس از بحث پر محتوا در روزنامه زوددویچه سایتونگ، سالن جعبه سیاه در Gasteig با ۲۴۰ صندلی تقریباً به طور کامل رزرو شده بود.

ترزا روگر به طور خلاصه در کارگاه ترانه،  پروژه شعر را معرفی کرد. سپس علی الزهام، روژین نامر و موسکا و روبینا کریمی متون خود را در مورد وطن قدیم و جدیدشان به زبان های مادری، عربی و فارسی ارائه دادند. سپس آنه بونتمپس و میکایل شرودر ترجمه این متون را به زبان آلمانی به خوانش گرفتند. مخاطبان به ویژه از متن موسکا در مورد زن بودن در افغانستان تحت تأثیر زیاد قرار گرفتند: "این دختر از مادرش می شنود: شما یک تکه پارچه سفید هستید که سریع کثیف می شوید. "

در طول جلسه پرسش و پاسخ که متعاقب آن بود، حاضرین در برنامه شعرخوانی، از اینکه شاعران ما به خوبی به زبان آلمانی صحبت می کنند بسیار شگفت زده شده بودند. بحث گفتگوها همانند بحث هشتگ#Metoo  در مورد تجربیات زن بودن بود.

قابل خوشحالی است که ببینیم اعتماد به نفس زنان نوجوان تا چه اندازه در حال پیشرفت است. وقتی در مورد اختلافات بین سوریه و آلمان سوال شد، روژین سریع خندید و پاسخ داد:‌" البته که من تفاوت ها را می بینم. شما به عنوان یک زن در آلمان آزادی بسیار بیشتری دارید. اما در اینجا هم برابری وجود ندارد. به عنوان مثال من اینجا هم کنار جاده ادرار نمی‌کنم. "

پس از دقایقی تشویق، فرصتی برای خرید مجموعه شعر ما با امضای شاعران وجود داشت. در اینجا شاعران ما احساس شور و اشتیاقی که در میان تماشاگران ایجاد کرده بودند را از نزدیک حس کردند.

[siteorigin_widget class="WP_Widget_Media_Image"][/siteorigin_widget]
امضای کتاب | عکس © Rottkay

ما از ادیت اوفرمان بخاطر سازمان‌دهی و پشتیبانی عالی، و همچنین از " تئاتر شاوبرگ - برای مخاطبان جوان" تشکر می کنیم که برای ما دو بازیگر را فراهم کردند.