Ez û ev welatê ku bi koçberî hatimê, em ne yek in
Ez hîn jî li ser nivîsandinê, hilberîna peyv û helbestan dixebitim
Û li benda bersivekê me
Her şev
Ne li benda tehdîdan
Û ne li benda hêzên ewlehiyê
Serê sibehê li ber deriyê min
Ez bûme helbestvanek ji rêzê
Ez neketime zîndanekê
Û tiliyên min nehatine şikandin
Wiha dinivîsim weke ku tirs bi min re tune be
Li Berlînê ez li navekî ji bo helbestên xwe digerim
Li vî bajarê ku ji kêfê hez dike
Kes li Berlînê min kêm naxe
Destûra lêgerîna mala min ji aliyê dewletê ve tune
Tiştê ku dipirsin tenê ev e:
Te bacên xwe dane û tu kengê dikevî betlaneyê?
Li Berlînê şev digel jinan radikeve
Li Berlînê bi wan kesan dikenin
Yên ku nîvê şevê ne li ser hişê xwe vedigerin mala xwe
Lêbelê ez digel helbesta xwe şiyar im
Lewra dubendiya di navbera min û dîroka min de hîn hel nebûye
Em herdû li bendê ne
Hindik maye welatê min bimire
Û di nefesa wê ya dawî de ez li kilîda mala xwe digerim
Êdî tenê nuqteyek heye, bêhnok tune ye
Ev ez im
Her şev
Û ne ez im jî
