صلح گرسنه است

بعد از نخستین جلسهی شعرخوانی ما به عربی، فارسی و اوکراینی در اکتبر، در دفتر جدیدمان در کوچهی ماکس-بیر، ماه نوامبر را با یک جلسهی دیگر شروع کردیم که اینبار مختصِ زبان کردی بود. پس از معرفی فعالیتهای موسسه توسط لوکه نیسِن و ترزا روگر، آنا ولهورن از مدرسان کارگاههای ما، و مِرال شیمشک، عضو PEN و مدرس کارگاههای کردی ما، گفتوگویی را آغاز کردند که سوزدار جعفرزاده کار ترجمهی آنرا به عهده داشت. گفتوگو بییشتر متمرکز بود بر رابطهی پیچیدهی مِرال و سوزدار با زبان کردی و ترکی. کردها بزرگترین اقلیت قومی در ترکیه هستند. آموزش زبان کردی برای مدتها در ترکیه ممنوع بود. حالا این ممنوعیت کمتر شده و این زبان گاهی در مدارس به عنوان زبان خارجی تدریس میشود. مِرال اخیرا شروع کرده به انتشار نوشتههایش به زبان کردی و سوزدار در مقام مترجم و ناشر، خودش را وقفِ انتشار کتابهای کودک دوزبانهی کردی-آلمانی کرده و تلاش میکند آموزش چندزبانگی در دوران کودکی را ترویج کند. 

سپس مرال و سوزدار هر یک شعری خواندند و بعد نوبت رسید به هنرجویانِ کارگاههای ما یعنی، آتو عبدالسلام، رحمتالله بريكسفيدان آندان، هِرو خسروی، لیلا آکییلدیز و بهاءالدین آخان. تقریبا تمام این شاعران در آلمان پناهندهی سیاسی هستند و برخی از آنها بارها به دلیل فعالیتهای سیاسیشان در کشورشان بازداشت و زندانی شدهاند. تجربههای آنها در نوشتههاشان منعکس شده، مثل شعر «عجوزهی زبان» از بهاءالدین: «من، میراثبرِ زمانهی عجوزهگان / در بطن زبانِ محذوفم آرام گرفتهام / حال در دلِ غربت / درهای انزوا را پشت سر میبندم» ما از تمام کسانی که در این رویداد تاثیرگذار شرکت کردند، سپاسگزاریم.